São Paulo Eyaleti Kültür Bakanı'nın müzesi olan Pinacoteca de São Paulo, uzun süreli sergisi olan Brezilya'da Sanat: Pinacoteca Luz binasının ikinci katının tamamını kaplayan Pinacoteca São Paulo'da bir hikaye. tahsilat kurumundan 1998 yılında binanın restorasyonu sonunda aynı mekanda açılan ve Aralık 2010'a kadar sergilenen serginin yerini alarak kurumun güçlenmesinde kilit rol oynar.
Serginin temel amacı, Brezilya'da kolonyal dönemden 1930'ların ortalarına kadar sanatsal görselliğin oluşumu ve bir sanat sisteminin oluşumuna, Müze koleksiyonunu oluşturan eserler merkezli bir okuma sunmaktır.
“Kronolojik bir sıraya uyan sergi, ülkedeki sanatsal pratiklerin gelişiminin oluşumunda ve anlayışında gerekli olan iki tematik eksenden eklemleniyor. Bir yanda, Brezilya hakkında görsel bir tahayyülün oluşumu – onunla ilgili imgeler dizisi, ilişkileri ve ürettikleri anlamlar. Öte yandan, ülkede bir sanat sisteminin oluşumu - öğretim, üretim, pazar, eleştirmenler ve müzeler - Fransız Sanat Misyonu'nun gelişi, İmparatorluk Güzel Sanatlar Akademisi'nin kurulması ve yatılı sanatsal okul programı ile başladı. . Pinacoteca'nın baş küratörü Ivo Mesquita, odalardan geçen rota, bu hikayenin gelişimini, karakterlerini ve başarılarını sunuyor…” diyor.
Sergi, Debret, Taunay, Facchinetti, Almeida Junior, Eliseu Visconti, Pedro Alexandrino, Candido Portinari gibi Brezilya sanat tarihinin temelini oluşturan sanatçıların resim, heykel, çizim, gravür ve fotoğraflarından oluşan yaklaşık 500 eserini içeriyor. Diğerleri arasında Lasar Segall.
Bu toplam eserden yaklaşık 300 eser, son bir yılda tamamen müzenin teknik ekibi tarafından yürütülen konservasyon ve restorasyon sürecinden geçti. Sergi alanı, zemin ve kapı açma sistemlerinin değiştirilmesi, klima, aydınlatma ve güvenlik sistemlerinin iyileştirilmesi dahil olmak üzere yeniden düzenlendi.
Sergi rotası 11 odaya yayılıyor. Binanın uçlarında yer alan diğer dördü, uzun süreli sergiyle ilgili olarak sanatçılara, hareketlere, tarihsel dönemlere veya çağdaş kontrpuanlara ilişkin perspektifler sunan geçici sergilere ev sahipliği yapıyor. Gösteri ayrıca, sergilenen eserlerin okunması ve yorumlanması için başka olasılıkları gösteren bazı eğitim önerilerini de barındırıyor.
Art in dialog, gri duvarlarda, Núcleo de Ação Educativa tarafından her odada sergilenen işlerin ele aldığı sorunlarla ilişki kurmak için seçilen, yine müzenin koleksiyonundan modern ve çağdaş sanatçıların eserlerini bir araya getiriyor.
Bir Okuma Odası, Pinacoteca de São Paulo'nun tarihi ve Brezilya'daki sanat hakkında bibliyografik ve belgesel materyal sağlar. Serginin başka bir noktasında yer alan Yorum Odası, sergideki varlıkları ve izlenimleri kaydeden etkileşimli öğelere dayalı olarak, yerin ve bireyin belleğinin, müze ziyaretlerinin ve serginin çeşitli yönlerini keşfetme olanağı sunuyor. sergi bağlamı.
Koridorlardaki pencere takımları, sergi salonlarının içindeki anlatıyı koleksiyondan eşsiz parçalarla noktalıyor ve yorumluyor. Aynı alanda, görme engelli ziyaretçilerin otonom olarak zevk alabilmeleri, onlara dokunabilmeleri ve çift okumada (mürekkep ve Braille) etiketler ve metinler aracılığıyla bilgilere erişebilmeleri için seçilen 12 eserden oluşan Dokunsal Brezilya Heykelleri Galerisi bulunmaktadır. bir sesli rehbere ek olarak. eserlerin seçimi
son beş yılda müze koleksiyonuna rehberli ziyaretlere katılan görme engelli halkın göstergesi dikkate alınarak gerçekleştirilmiştir. Ayrıca bu eserlerin oynandığında anlaşılmasını ve sanatsal beğenisini kolaylaştıran boyut, şekil, doku ve estetik çeşitlilik de heykellerin seçiminde benimsenen diğer kriterler oldu.
Uzun soluklu serginin gerçekleştirilmesi ancak São Paulo Eyaleti Hükümet Sarayları Sanat Koleksiyonları, Crespi Prado Vakfı ve São Paulo Kültür Merkezi Şehir Sanat Koleksiyonu'nun işbirliği sayesinde mümkün oldu. Koleksiyonlarından eserler bağışlayan Culture, önerilen küratöryel senaryoların inşası için gerekliydi.
São Paulo Eyaleti Hükümeti'nin iki fon kaynağı bu projeyi tamamen mümkün kıldı: FID – Adalet ve Vatandaşlık Savunma Bakanlığı'ndan Diffuse Interests Savunması için Devlet Fonu ve Dışişleri Bakanlığı Kültür Bakanlığı tarafından tahsis edilen fonlar .
Sergi güzergahı:
Oda 1 – Sömürge geleneği
Eserler, dini temalarla çok yakından bağlantılı olan kolonyal Brezilya'nın sanatsal geleneğini, Avrupa'nın ülkeyle ilgili hayal gücüyle karşılaştırıyor. Kuzeydoğudaki kısa süreli Hollanda işgali, ülkenin doğal ortamını Avrupa manzara resmi geleneklerine göre yeniden üretmeye çalışan ilk resimlerin ortaya çıkmasına neden oldu.
Oda 2 – Gezici sanatçılar
Oda, yaklaşık olarak 1820 ve 1890 yılları arasında yabancı sanatçılar tarafından yapılmış bir dizi manzara resmini bir araya getiriyor. Manzara ve natürmort gibi Avrupa sanatının zaten yerleşik türlerini Brezilya sanat ortamına sokmaktan sorumlu olanlar, jenerik olarak "gezginler" olarak adlandırılan bu sanatçılardır.
Oda 3 – Akademinin oluşturulması
1816 Fransız Misyonu'nun sanatçıları Jean-Baptiste Debret, Nicolas Taunay ve Zéphéryn Ferrez'in çalışmaları, Rio de Janeiro'da güzel sanatlar akademisinin kurulmasına ve bu nedenle de yeni bir sanat sisteminin kurulmasına işaret ediyor. Fransız modeli. Bu akademi, diğerlerinin yanı sıra Agostinho José da Motta ve Pedro Américo tarafından temsil edilen, Brezilya'daki sanat ortamı için yeni beğeni standartları belirleyen akademik kuralın yayılmasından sorumlu olan nesiller boyu sanatçıları eğitiyor.
4. Oda – Yüzyılın Sonundaki Akademi
Oda, Zeferino da Costa, Belmiro de Almeida ve Pedro Weingärtner gibi 1890 ile 1915 yılları arasındaki dönemden Rodolfo ve Henrique Bernardelli'nin yanı sıra Akademi'deki diğer profesörler ve öğrencilerin eserlerini sergiliyor.
Oda 5 – Akademik öğretim
Oda, güzel sanatlar akademilerindeki eğitim sisteminin bazı ana yönlerine yaklaşan bir düşünce önermektedir: çizim alıştırması; insan vücudu çalışmaları; büyük ustaların tablolarının kopyaları ve kurumun önerdiği ana yarışmada ödül olarak Avrupa gezisi.
Oda 6 – Resim türleri
Oda, akademik eğitimin önerdiği dört türü (natürmort, manzara, portre ve tarihi resim) temsil eden Brezilyalı sanatçıları bir araya getirerek dünya çapındaki akademiler tarafından yayılan Fransız modelinin kapsamını ve uzun ömürlülüğünü gösteriyor.
Oda 7 – Burjuva Gerçekçiliği
Akademi, himayeyi öngören sanatsal bir sistemin temelidir. Akademik üretimin bu nedenle belirli toplumsal sınıflar için önemli değerleri yansıtması kaçınılmazdır. XNUMX. yüzyılın sonunda, diğerlerinin yanı sıra Almeida Junior, Eliseu Visconti ve Oscar Pereira da Silva'nın bu odada toplanan çalışmaları, Brezilya'da tipik bir burjuva zevkinin pekiştiğini ortaya koyuyor.
Oda 8 ve 9 – Koleksiyonlardan müzeye
Bu odalar, diğerleri arasında Azevedo Marques Ailesi (1949), Silveira Cintra Ailesi (1956), Alfredo Mesquita (1976/1994) gibi Pinacoteca do Estado koleksiyonunu oluşturan bazı büyük bağış partilerinden eserleri bir araya getiriyor. .
Oda 10 – São Paulo'dan bir hayal
Oda, São Paulo'nun XNUMX. yüzyılın sonundan itibaren kendisi hakkında yansıtmaya çalıştığı imaj üzerine bir yansıma öneriyor. Almeida Junior'ın São Paulo'dan caipira'yı tipleştirmeyi önerdiği tuvaller, São Paulo'nun kentsel peyzajının dönüşümünün görüntüleri ile tezat oluşturuyor.
Oda 11 – Sanatta ulusal
Farklı dönemlerden eserleri bir araya getiren oda, Brezilya'da XNUMX. yüzyılın tamamına yayılan ve São Paulo modernizminin sanatçıları ve entelektüelleri için hala bir sorun olan bir konuyu vurguluyor: sanatta ulusal bir ideolojinin yaratılması.